In de bossen van Tennessee leeft een kleine gemeenschap onder het juk van een bizarre religie. Men aanbidt ‘the pit’, een diepe kuil in het bos die leven geeft en leven neemt. Af en toe vraagt de put een mensenoffer. Pottenbakker Dawai vervaardigt dan een grote kruik, met daarop het gezicht van degene wiens leven door de put wordt verlangd. Wanneer tienermeisje Ada in de oven van Dawai een kruik vindt met haar eigen gezicht erop, neemt ze het voorwerp mee naar de bossen om te verstoppen. Maar de put verlangt bloed, hoe dan ook. Jug Face volgt nu eens niet het vertrouwde scenario waarin een bijgelovige gemeenschap zich tegen een onschuldig individu keert. Het verhaal van Ada en de put is complexer, vol geloofwaardige tragische dilemma’s. Aan heftige scènes geen gebrek, maar regisseur Kinkle weet ook wanneer less more is. Waarom een orkest laten aanrukken, wanneer één enkele gitaar op de geluidsband veel effectiever blijkt te zijn? Producent van Jug Face is Andrew van den Houten, die met The Woman (Imagine 2012) al bewees een fijne neus voor backwoods horror te hebben.