Een witgoedfabrikant geeft zijn drie ingenieurs opdracht een robot te bouwen die op korte termijn op een grote beurs gepresenteerd moet worden. Nadat hun prototype bij zijn eerste stappen uit een raam is gekukeld, besluit het klunzige trio de mislukking te maskeren door op de beurs een man in een robotpak te laten opdraven. De nukkige bejaarde Suzuki blijkt met zijn houterige motoriek ideaal voor de rol, maar wanneer hij tijdens de presentatie een meisje net op tijd onder een vallende pilaar wegtrekt, trekt hij meer aandacht dan de bedoeling was. Aan de oppervlakte is Robo-G een komedie die met een opeenstapeling van misverstanden de lachers op zijn hand krijgt. Ook het satirisch potentieel van het verhaal, met zijn massahysterie rond de ‘menselijke robot’, wordt smakelijk uitgebuit. Maar het warme hart van de film vinden we in het robotpak zelf, in de persoon van de bejaarde Suzuki die als onwaarschijnlijke volksheld zijn oude energie en levenslust hervindt. In dat kader is het trouwens aardig om te weten dat Suzuki wordt gespeeld door de 75-jarige Japanse rock ’n roll-legende Mickey Curtis.