Een verbannen prins brengt zijn dagen door in een kasteel, met spelletjes, speelgoed, vrouwen, spijs en drank. Maar iets knaagt aan hem, een… Verlangen. Samen met zijn beste vriend begint hij aan een reis naar het Land der Kaarten, waar iedereen een kaart uit het kaartspel voorstelt. Het is een fascistische samenleving, gesitueerd aan het Indiase strand. Met humor, muziek en passie maakt de prins menselijke gevoelens los in de ‘kaarten’, die stuk voor stuk beginnen te twijfelen aan het nut van de gevangenis waarin zij leven. Een gevangenis van Cultuur, Moraal en Traditie. Tasher Desh is niet zomaar een sprookje. Aan het begin van de film hebben we een naamloze verteller met een kopie van Rabindrath Tagore’s gelijknamige toneelstuk door hedendaags Calcutta zien zwerven. Zijn visie op het stuk vertaalt zich in de politieke allegorie die de film eigenlijk is. Maar bovenal biedt Tasher Desh een hallucinante zintuiglijke ervaring. Wat regisseur Q (Qaushiq Mukherjee) hier verricht met licht, kadrering, montage, creatief gebruik van ondertitels, kostuums en geluid, is meer dan menig fantasyfilm met peperdure cgi voor elkaar krijgt.