Nadat Hollywood begin jaren zeventig internationale successen scoorde met The French Connection, Dirty Harry en The Godfather stortte de Italiaanse filmindustrie, groot geworden met de imitatie van Amerikaanse genrefilms, zich snel op de gangster- en politiefilm. Wat op het eerste gezicht inferieure kopieën leken, waren bij nader inzien interessante en opwindende films die typisch Italiaanse kwesties als corruptie en politiek terrorisme aan de kaak stelden. Minstens zo fascinerend als de films zelf zijn de verhalen over de haast waarmee deze films werden geproduceerd. De Amerikaanse documentaire Eurocrime! van Mike Malloy hanteert dezelfde aanpak als Mark Hartley’s docu’s Not Quite Hollywood en Machete Maidens Unleashed . Maar verschil is er ook: Eurocrime! is behalve een hilarische aaneenschakeling van anekdotes en filmfragmenten óók een doorwrochte les filmhistorie. Met een speelduur van ruim twee uur heeft Malloy ruim de tijd genomen om zijn onderwerp uit te diepen. Niets blijft onbelicht; van de vriendschap tussen (stem)acteur Michael Forest en de onfortuinlijke Frank Wolff tot de maatschappelijke context waarin de films werden gemaakt. Kleine verhalen, grote verhalen; Eurocrime! loopt ervan over, maar verveelt nergens.