In Midori-Ko belandt een peul in het huis van de jonge vrouwelijke geleerde Midori. De groente blijkt menselijke trekjes te vertonen en dan is het niet prettig dat alle flatgenoten van Midori hun tanden erin willen zetten. Sigmund Freud benoemt in Sky Song een van zijn pupillen tot postbode, die vervolgens een lange tocht naar de maan onderneemt. Logisch toch? O ja, Alfred Hitchcock laat ook nog zijn gezicht zien. Twee middellange animatiefilms in één programma. De een uit Japan, de ander uit Estland. Tekenfilm én poppenanimatie. De overeenkomst? In beide neemt de fantasie van de makers een hogere vlucht dan in welke andere film uit het Imagine-programma ook. Maar deze bedwelmend surrealistische double bill is niet alleen inhoudelijk uniek. In de tot leven gewekte potlood- of houtskoolschetsen van Midori-Ko werd tien jaar tekenwerk geïnvesteerd. Het resultaat is: beyond anime . En zullen we Sky Song dan meteen maar beyond poppenanimatie noemen? Regisseur Matti Kütt gooit behalve Freud en Hitchcock namelijk ook nog Tati, Dali en Bunuel in de mix.