Tijdens een treinreis overkomt luchtmachtpiloot Colter Stevens (Jake Gyllenhaal) iets verontrustends. De vreemde vrouw in zijn gezelschap (Michelle Monaghan) beweert niet alleen zijn vriendin te zijn, ze spreekt hem ook aan met een heel andere naam. De verwarrende situatie blijkt het gevolg van een experimenteel programma van de overheid, genaamd ‘Source Code’, waarbij tijdreizen en zielsverhuizing worden ingezet in de strijd tegen het terrorisme. Stevens keert herhaaldelijk terug naar hetzelfde moment in de tijd, en in het lichaam van iemand anders, om de onbekende dader van een bomaanslag op te sporen. De Brit Duncan Jones, die twee jaar geleden verrassend debuteerde met de filosofische retro-sf van Moon , maakt ook van de opvolger een intrigerende breinbreker, maar op grotere schaal. En toch was het budget van 25 miljoen dollar een schijntje in vergelijking wat Jones’ landgenoot Christopher Nolan vorig jaar mocht uitgeven aan zíjn actiefilm-met-hersens Inception. Maar let op, na Source Code zou het met Jones wel eens net zo hard kunnen gaan. En dan hoeft de filmmaker definitief niet meer bij het publiek te worden geïntroduceerd als de zoon van David Bowie.